Zondag 10 april.
Het is zondagmiddag half 3, de "zondagse rituelen" zitten er op.
Tijd voor mezelf. Ik voel een beetje keuze stress.
#Met een boek in de tuin.
#Marathon van Rotterdam kijken
#Lekker bij slapen
#Lopen....want ingeloot (yeah)
Oké...geen keuze want ingeloot dus gewoon lopen.
De afgelopen 4 daagse liep ik ondanks een minimaal aantal trainingskilometers (hooguit 65 km) heel makkelijk.
Die weinige trainingskilometers hadden een oorzaak.
In de 2e week van april kreeg ik een longontsteking waar ik 3 weken goed ziek van geweest ben en ik bleef heel lang moe en futloos. Een combinatie van de restjes longontsteking en gedoe met schildkliermedicatie.
Het weekend van Hemelvaart liepen we traditioneel in Hoornaar dat was een van mijn zwaarste tochten ooit en ik kon het in de weken die volgden echt niet opbrengen om mijn loopschoenen aan te trekken.
Maar die 3e week van juli kwam steeds dichterbij en de twijfel rees, zou ik het redden dit jaar, ik was niet fit, mijn loopmaatje was er wel maar liep de 30 met haar zoon, mijn andere loopmaatje liep de 50 met zijn vader dus ik moest het helemaal alleen doen.
We liepen ongeveer 2 weken voor D-Day nog een prachtige, heerlijke tocht van Renesse naar Goedereede.
Het was een Winderige Zonovergoten zaterdag op bekend terrein.
Het liep lekker en ik kreeg vertrouwen in wat ik kon dus ik besloot gewoon te starten in Nijmegen en er vol voor te gaan.
Zo gezegd zo gedaan en een super 4 daagse gelopen.
Toch wil ik het dit jaar anders doen.
Veel meer trainen.
Trainen om langer te lopen zonder rusten.
Toen ik mijn eerste twee vierdaagses liep als begeleider van mijn zoon en neef hadden we wel heel veel rusten.
Ik gok om de 7 km....geeft niks, het moet leuk blijven zeker voor jongens van die leeftijd.
En leuk was het, hier een colaatje, daar een soepje, nog eens een marsje.
Dat beviel best, zo best dat we dat bleven doen.
Maar ik verleg toch ook wel graag grenzen.
Het lijkt me voor deze vierdaagse een mooi streven om de rusten wat te verminderen en daardoor vroeger te finishen.
Eigenlijk ben ik nooit voor 16.00 binnen.
Ik ben nog aan t bedenken wat voor dit jaar een realistisch doel gaat worden.
Vanmiddag ga ik alleen. Lekker. Kijken hoe het gaat.
Langs de ijsbaan, achter het bos langs door het tunneltje, rechts richting Goedereede, het wordt gewoon warm, jas uit, ik zie dat de bermen al beginnen te bloeien, fijn het wordt lente, ik gun mezelf geen tijd voor foto's.
Op de bult ga ik links, richting "Stadtwijck" en daar weer links de kant van de Zuiddijk op naar het fietspad over "de slikken".
Even twijfel ik.
Ga ik over het fietspad of rechts naar beneden de Slikken op. (Onverhard wel heel mooi) dan zie ik de afrastering en bedenk bij mezelf dat daar van die prachtige kolossale oerossen lopen en besluit om 'veilig' over t fietspad te gaan.
Ik kom onderweg niet veel meer tegen dan een Citroen vlindertje en wat wielrenners.
Na een km of 5 de eerste mogelijkheid om terug naar het dorp te gaan.
Dat vind ik nog te weinig dus loop ik door naar de volgende afrit, hier loop ik zo lekker dat ik lekker doorloop, ik zie wel waar t schip strandt, het is mooi weer, geen pijntjes, geen afspraken dus waarom zou ik stoppen.
Op ongeveer 3/4 van t fietspad sta ik oog in oog met die kolossale oeroseen.
(Ze staan gelukkig wel achter de afrastering) even schrik ik, ze zijn echt enorm en kijken zo woest mijn kant op. Ik moet hardop om mezelf lachen dat ik zo schrik van een beest achter een hek!
Na iets meer dan 10 km ben ik aan t eind van t fietspad.
Ik neem nu wel even tijd voor een paar foto's en een berichtje aan het thuisfront om te melden dat het nog wel even duurt voor ik thuis ben.
Tegen de wind over de Dammeweg terug naar huis.
Nog een klein uurtje schat ik in en dat klopt.
Runkeeper geeft 14.66 km aan in 2 uur en 43 minuten.
Dat is niet snel. Ik loop normaal gesproken sneller maar dat is nu nog helemaal niet van belang.
Ik heb lekker gelopen en genoten van de zon en ik neem mezelf voor dit rondje vaker te lopen en dan iets sneller.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten