Sportief?!!!

Sportief, wie? Ik???
Nee absoluut niet.
Vroeger als klein meisje vond ik 'de gym' wel leuk.
Niet dat er veel keus was ons dorp was gymvereniging, voetbalverening en n marjorettepeleton rijk.
Voetbal was tot mijn grote verdriet niks voor meisjes in de optiek van mijn verder behoorlijk vooruitstrevende vader.
En vaders wil was wet dus geen voetbal voor mij.
Marjorettes dat zag er zo leuk uit...die witte laarsjes, rode jurkjes en bontmutsjes.
Ik wilde wel maar om een of andere onduidelijke reden kwam ik nooit bij de marjorettes.
Dus restte de gym. Ach t was gezellig. De meeste meisjes uit mn klas waren er.
De gewone gymuurtjes vond ik prima maar ik gruwde van uitvoeringen en wedstrijden.
Het gevoel dat alle ogen op mij gericht waren.
Dat gevoel kan ik nog oproepen en ik krijg dan nog steeds dat zelfde nare gevoel.
Sport was niks voor mij. Ik voelde me een dom en  dikkig meisje. Sport maakte me ongelukkig.

Op de middelbare school bleef het bij fietsen (op de racefiets dat dan weer wel) en een verwaaide poging tot hardlopen -joggen heette dat midden jaren tachtig en dat deed ik in n fluor geel joggingpak op Adidas schoenen,  gelukkig zijn daar geen foto's van- verder  kwam het voor mij niet.
Ik voelde me er iets minder ongelukkig bij maar het verrijkte mijn leven ook niet bepaald.

Vervolgopleiding,  werken, trouwen, kindjes krijgen, die jaren had ik te veel excuses om niet te hoeven sporten en daarbij ik was niet sportief, ik werd er niet gelukkiger van dus waarom zou ik?

Tot n paar jaar geleden, ik zat op n cursus over n gezonde levensstijl,  de cursusleidster bracht naar voren dat het voor veel mensen gezonder is om elke dag n half uurtje te wandelen dan  om 1x per week n uur hard te lopen of te fitnessen.

Dat sprak me wel aan!
En inderdaad dat was redelijk vol te houden. Maar er zat niet veel uitdaging in, geen doel.
We zochten een doel....dat werd de Nijmeegse Vierdaagse.
Geen voorzichtig doel. Gelukkig hadden we dat eerste jaar 'meelopers' van onder de 16 en hoefden we maar 4 dagen 30 km te lopen.
Onder gedompeld in de sfeer genoot ik van elke kilometer en redelijk eenvoudig haalden we de Via Gladiola.

Intussen zijn we 3 jaar verder en heb ik ook mn echte vierdaagse kruisje (voor vrouwen is dat na 4 dagen 40 km lopen) ook op mogen halen.

Lopen we regelmatig wat langere afstanden met als mn ultieme prestatie de Omloop van Goeree Overflakkee. Een wandeltocht van 110 km binnen 24 uur.
Ik zeg niet heel snel dat ik trots ben op mezelf maar op die dag heb ik toch t bewijs geleverd dat gewicht geen belemmering hoeft te zijn om te bereiken wat ik wil. 

En ik moet eerlijk zeggen op deze manier sportief bezig zijn maakt me wel gelukkig.
Het kan even zoeken zijn maar er is altijd n sport die bij je past.

Ik heb later nog een sport gevonden die bij me pas maar daar heb ik het een andere keer over.